Araç: Karayollarında kullanılabilen, motorlu veya motorsuz, genellikle ulaşım veya özel amaçlar için kullanılan taşıtların genel adıdır. Arabalar, kamyonlar, bisikletler gibi farklı tipleri vardır.

Taşıt: Karayolu üzerinde insanları, hayvanları veya yükleri taşımak için kullanılan araçlardır. Trafikteki hareketliliği sağlarlar.

Sürücü: Karayolu üzerindeki araçları sevk ve idare eden kişidir. Araba, motosiklet veya kamyon gibi araçları kullanma sorumluluğunu üstlenirler.

Şoför: Ticari amaçla tescil edilmiş bir motorlu taşıtı süren kişidir. Özellikle ticari taşımacılıkta görev alır ve sıkça yolcuları veya yükleri taşır.

Yolcu: Araçta, sürücü dışındaki diğer kişilerdir. Taşıtın içinde seyahat eden bireyler olarak tanımlanırlar.

Hizmetli: Araçlarda sürücüler dışında, belirli bir hizmeti yerine getirmek üzere çalışan kişilerdir. Örneğin, otobüslerdeki konduktörler veya taksi şoförlerinin yardımcıları gibi.

Trafik İşaretleri: Trafiği düzenlemek amacıyla kullanılan işaret levhaları, ışıklı ve sesli işaretler, yol işaretlemeleri ve trafik görevlilerinin yaptığı yönlendirmelerdir. Trafikteki akışı kontrol etmek ve düzenlemek için kullanılırlar.

Geçiş Üstünlüğü: Belirli durumlarda, can ve mal güvenliğini tehlikeye sokmamak koşuluyla, belirli araç sürücülerine öncelik tanıyan kurallardır. Örneğin, acil durum araçlarına yol verme zorunluluğu gibi.

Geçiş Hakkı: Yayaların ve araç kullananların, diğer yayalara ve araçlara göre, yolu kullanırken öncelik hakkıdır. Örneğin, yaya geçitlerinde yayaların önceliği gibi.

Durma: Trafik ışıkları, yetkililerin dur işareti veya yol kapanması gibi nedenlerle aracın tamamen durdurulmasıdır. Trafik zorunluluklarına uygun olarak gerçekleşir.

Duraklama: Trafik zorunlulukları dışında, aracın kısa bir süre için insan indirmek veya bindirmek amacıyla durdurulmasıdır. Örneğin, durak veya park yerlerinde duraklama yapma işlemi gibi.

Parketme: Araçların, durma ve duraklama gerektirmeyen durumlarda bırakılmasıdır. Örneğin, park alanlarında veya belirlenmiş park yasaklarına uygun yerlerde aracı bırakma işlemidir.

Trafik Kazası: Karayolu üzerinde hareket halinde olan bir veya birden fazla aracın karıştığı, ölüm, yaralanma veya zararla sonuçlanmış olaydır. Trafikteki herhangi bir çarpışma veya çatışma durumu bu tanıma uyabilir.

Mülk: Devlete, kamuya, gerçek veya tüzel kişilere ait olan taşınmaz mallardır. Evler, araziler, binalar gibi mülkiyet hakları altında bulunan her türlü varlık mülk olarak adlandırılabilir.

Yerleşim Yeri (Birimi): Karayolları üzerindeki sınırı işaret levhaları ile belirlenmiş olan, insanların barındığı ve hizmetlerden faydalandığı yerlerdir. İl, ilçe, köy veya mezra gibi yerleşim birimlerini ifade eder.

Yaya: Araçlarda bulunmayan ve karayolu üzerinde hareketsiz veya hareket halinde bulunan insanlardır. Yürüyerek veya koşarak yolculuk yapan bireyler yayalardır.

İki Yönlü Karayolu: Taşıt yolunun her iki yönde de taşıt trafiği için kullanıldığı karayoldur. Bu yolda trafik akışı iki yönlüdür.

Tek Yönlü Karayolu: Taşıt yolunun sadece bir yönde taşıt trafiği için kullanıldığı karayoldur. Tek yönlü trafik akışı sağlanır.

Bölünmüş Karayolu: İki yönlü trafiğe ait taşıt yolunun bir ayırıcı ile belirli şekilde diğer taşıt yolundan ayrılması sonucu oluşan karayoldur. Her iki yöndeki trafik akışı birbirinden fiziksel olarak ayrılır.

Erişim Kontrollü Karayolu (Otoyol-Ekspres Yol): Özellikle transit trafiğe tahsis edilmiş, belirli yerler ve şartlar dışında giriş ve çıkışın yasaklandığı, yaya, hayvan ve motorsuz araçların giremediği ve motorlu araçların özel kontrole tabi tutulduğu karayoludur.

Geçiş Yolu: Bir mülke girip çıkması için yapılmış olan yolun, karayolu üzerindeki kısmıdır. Örneğin, bir araziye veya işletmeye giriş ve çıkışı sağlayan yolun karayolu üzerindeki bölümüdür.

Taşıt Yolu (Kaplama): Karayolunun genel olarak taşıt trafiğinin kullanımına ayrılan kısmıdır. Araçların seyahat ettiği yol yüzeyini ifade eder.

Bisiklet Yolu: Karayolunun sadece bisikletlerin kullanımına ayrılan kısmıdır. Bisiklet kullanıcılarının güvenli bir şekilde seyahat etmelerini sağlayan özel olarak tasarlanmış yol segmentleridir.

Yaya Yolu (Yaya Kaldırımı): Karayolunun taşıt yolu kenarı ile mülkler arasında kalan ve sadece yayaların kullanımına ayrılan kısımdır. Yaya güvenliği ve konforunu sağlamak için düzenlenmiş yürüme yollarıdır.

Banket: Yaya yolu ayrılmamış karayolunda, taşıt yolu kenarı ile şev başı veya hendek iç üst kenarı arasında kalan ve yayaların ve hayvanların yanı sıra zorunlu hallerde araçların da kullanabileceği alanı ifade eder.

Tali Yol: Genel olarak üzerindeki trafik yoğunluğu bakımından bağlandığı yoldan daha az önemde olan, ikincil bir rolü olan yoldur. Ana yola göre daha az kullanılan veya daha az trafiğe sahip olan yollar tali yol olarak adlandırılır.

Tehlikeli Eğim: Araçların güvenli seyrini etkileyen, vites değişimini gerektiren uzunluk veya açıdaki yol eğimidir. Bu tür eğimlerde araçların kontrolünü sağlamak için özel önlemler alınması gerekebilir.

Kavşak: İki veya daha fazla karayolunun kesiştiği veya birleştiği ortak alandır. Farklı yönlere giden yolların kesişme noktasıdır.

Yaya Geçidi: Taşıt yolunda yayaların güvenli bir şekilde geçebilmeleri için trafik işaretleri ile belirlenmiş özel bir alandır. Yayaların araçların geçişini beklemeksizin karşıya geçebilecekleri güvenli bir bölgedir.

Okul Geçidi: Özellikle okul çevrelerinde öğrencilerin geçişi için belirlenmiş ve taşıt yolundan ayrılmış özel bir alandır. Okul saatlerinde öğrencilerin güvenli geçişini sağlamak amacıyla kullanılır.

Alt Geçit: Karayolunun altından başka bir karayolu veya demiryolunun geçişini sağlayan yapıdır. Alt geçitler genellikle yaya veya araç trafiğinin emniyetli bir şekilde akmasını sağlar.

Üst Geçit: Karayolunun üstünden başka bir karayolu veya demiryolunun geçişini sağlayan yapıdır. Üst geçitler, karayolu trafiği ile demiryolu trafiğini ayrı tutarak güvenli bir geçiş sağlar.

Demiryolu Geçidi (Hemzemin Geçit): Karayolu ile demiryolu arasında, aynı seviyede kesişen geçitlerdir. Bu geçitlerde araçlar ve trenler aynı seviyede bulunurlar.

Ada: Yolun ortasında, yayaların geçişini sağlamak ve trafik akışını düzenlemek için oluşturulmuş, araçların giremediği, koruyucu tertibatlarla çevrili alanlardır.

Ayırıcı: Taşıt yollarını veya yol bölümlerini birbirinden ayıran yapı veya trafik tertibatıdır. Örneğin, bariyerler veya yol işaretlemeleri araçların farklı yönlere gitmesini sağlar.

Şerit: Taşıt yolunun bölünmüş veya bölünmemiş kısımlarından herhangi biri. Araçların seyir halindeyken takip ettiği izlenim veya boyuna dilimlerdir.

Parkyeri (Otopark): Araçların park etmeleri için ayrılmış olan açık veya kapalı alanlardır. Araçların geçici veya uzun süreli olarak bırakıldığı yerlerdir.

Karayolu Üzeri Parkyeri: Taşıt yolundaki veya ona bitişik alanlardaki park yerleridir. Bu park alanları genellikle yolun kenarlarına veya belirlenmiş alanlara yerleştirilmiştir.

Karayolu Dışı Park yeri: Karayolu sınırları dışında, ancak bir geçiş yolu veya servis yolu ile bağlantılı olan park yerleridir. Bu tür park yerleri genellikle yolun kenarlarında veya yakınında bulunur.

Durak: Kamu hizmeti veren yolcu taşıtlarının yolcularını alıp indirmek için işaretlerle belirlenmiş olan yerlerdir. Otobüs ve minibüslerin yolcularını beklemeleri ve indirmeleri için kullanılır.

Garaj: Araçların genellikle uzun süreli olarak park edildiği ve bakımının yapılabildiği kapalı veya açık alanlardır. Özellikle ev veya iş yerlerine ait olabilirler.

Terminal: Araçların insan veya eşya taşımacılığı için indirme, yükleme, aktarma ve bekleme gibi işlemlerin yapıldığı yerdir. Ayrıca bilet satışı, haberleşme ve şehir içi ulaşım gibi hizmetlerin de sağlandığı kompleks bir tesis olarak tanımlanır.

Servis İstasyonu: Araçların bakım, onarım ve diğer servis işlemlerinin yapıldığı yerdir. Burada araçlara mekanik, elektrik ve diğer teknik işlemler uygulanır.

Akaryakıt İstasyonu: Araçların yakıt ve diğer ihtiyaçlarını karşıladıkları yerdir. Temel olarak akaryakıt, yağ, basınçlı hava gibi araç ihtiyaçlarının yanı sıra, kişilerin temel ihtiyaçlarına yönelik hizmetler de sunulur.

Muayene İstasyonu: Araçların teknik kontrol ve muayenelerinin yapıldığı yerdir. Burada araçların güvenliği ve trafik kurallarına uygunluğu kontrol edilir.

Araç Tartı İstasyonu: Araçların yüklü veya yüksüz olarak tartıldığı yerdir. Bu istasyonlar, araçların taşıma kapasitesi ve yük miktarını belirlemek için kullanılır.

Otomobil: Sürücüsünden başka en fazla 7 oturma yeri olan ve insan taşımacılığı için imal edilmiş motorlu taşıt türüdür.

Minibüs: Sürücüsünden başka 8 ile 14 oturma yeri olan ve insan taşımacılığı için imal edilmiş motorlu taşıt türüdür.

Kamyonet: Azami yüklü ağırlığı 3500 kg’ı geçmeyen ve yük taşımacılığı için imal edilmiş motorlu taşıt türüdür.

Çekici: Römork ve yarı römorkları çekmek için imal edilmiş olan yük taşımayan motorlu taşıt türüdür.

Arazi Taşıtı: Karayollarında yolcu veya yük taşıyabilecek şekilde imal edilmiş, ancak bütün tekerlekleri motordan güç alan veya alabilen motorlu taşıt türüdür.

Motosiklet: İki veya üç tekerlekli, sepetli veya sepetsiz motorlu taşıt türüdür.

Motorlu Bisiklet: Silindir hacmi 50 santimetreküpü geçmeyen ve maksimum hızı saatte 50 km olan bisiklet türüdür.

Bisiklet: En fazla üç tekerleği olan ve insan gücüyle hareket eden, motorsuz taşıt türüdür.

Lastik Tekerlekli Traktör: Tarım araçlarından olan, belirli şartlarda römork çekebilen ve ticari amaçla taşıma yapmayan araç türüdür.

İş Makineleri: Yol inşaatı ve diğer endüstriyel işlerde kullanılan motorlu araçlardır. Karayollarında insan, hayvan veya yük taşımacılığı için kullanılmazlar.

Özel Amaçlı Taşıt: Belirli görevlerde kullanılmak üzere tasarlanmış ve özel donanımlara sahip olan motorlu araçlardır. Örneğin, itfaiye, ambulans, cenaze araçları gibi.

Okul Taşıtı: Okul öncesi, ilköğretim ve orta dereceli okulların öğrencileri ile sadece görevlilerin taşınmasında kullanılan araçlardır.

Kamu Hizmeti Taşıtı: Kamu hizmeti için yük veya yolcu taşıyan tüm taşıtları kapsar. Bu taşıtlar, kamu kurumlarına veya özel/tüzel kişilere ait olabilir.

Personel Servis Taşıtı: Kamu veya özel kuruluşlara ait şirketler tarafından personel taşımacılığı amacıyla kullanılan ticari araçlardır. Bu taşıtlar, personel taşımacılığı hizmeti vermek üzere belirli bir sözleşme kapsamında çalışır.

Umum Servis Aracı: Okul taşıtları ve personel servis araçlarının genel bir tanımıdır. Bu kavram, genellikle toplu taşımacılık veya servis hizmetleri için kullanılır.

Kamp Taşıtı: Yük taşımacılığı yapmayan ve tatil yapmaya uygun olarak tasarlanmış araçlardır. Bu taşıtlar, genellikle kamplara veya tatil bölgelerine insan taşımacılığı amacıyla kullanılır.

Römork: Motorlu bir araç tarafından çekilen ve insan veya yük taşımacılığı için tasarlanmış olmayan motorsuz taşıttır.

Yarı Römork: Bir kısmı motorlu araca oturan ve taşıdığı yükün bir kısmını motorlu araç tarafından taşıyan bir tür römorktur.

Taşıt Katarı: Karayolunda birlikte seyahat etmek üzere birbirine bağlanmış taşıtlardır. Bu, genellikle römork veya karavanları çekmek için kullanılan bir düzenlemedir.

Taşıma Sınırı (Kapasite): Bir aracın güvenle taşıyabileceği en fazla yük ağırlığı veya yolcu/hizmetli sayısıdır.

Gabari: Araçların güvenli seyirlerini sağlamak için belirlenen uzunluk, genişlik ve yükseklik ölçüleridir.

Azami Ağırlık: Taşıtın güvenle taşıyabileceği en büyük yük miktarıdır.

Yüksüz Ağırlık: Araçta insan veya yük bulunmadığı, ancak akaryakıt deposunun dolu olduğu durumda taşıtın ağırlığıdır.

Yüklü Ağırlık: Araçta bulunan insan, yük ve yakıt ile toplam ağırlıktır.

Dingil Ağırlığı: Araçtaki aynı dingile bağlı tekerleklerden, karayolu yapısına aktarılan ağırlıktır.

Azami Dingil Ağırlığı: Araçların güvenli bir şekilde ve karayolu yapısına zarar vermeden geçebilmesi için belirlenen maksimum dingil ağırlığıdır.